De loopgravenoorlog

Veldslagen buiten de loopgraven

Misschien heb je altijd gedacht dat de loopgravenoorlog een oorlog was met continu alleen maar kleine gevechten. Voor bij negentig procent klopt dit, alleen er zijn een aantal grote veldslagen geweest. Tijdens zo’n veldslag moest iedereen verschuiven naar de voorste rij. Het was goed mogelijk dat er bij zo’n veldslag ongeveer 900.000 man tegenover elkaar lagen.

Aan beide kanten werden de loopgraven op hele korte termijn versterkt en verbeterd. De munitie lag klaar, er werd nieuwe prikkeldraad aangevoerd, enzovoorts. Het nadeel van de veldslag was dat de hulpdiensten op zich lieten wachten. Het was voor de verzorgende staf bijna onmogelijk om zich tussen het vuurgevecht te mengen en de gewonden te verzorgen. Vaak waren de gewonden afhankelijk van een korte rustpauze in de vuurgevechten, zodat de hulpdiensten hun werk konden doen.

Vaak werden de soldaten van te voren nog even geïnspireerd door een korte borrel, een zogenaamde rantsoen borrel. De borrel werd door een generaal of een officier uitgereikt om zo de soldaten nog een laatste moed in te praten. Het schijnt ooit een paar keer voor te zijn gekomen dat soldaten veels te veel ophadden en zonder enkele zorgen de oorlog begonnen. Vaak werd er nog een laatste controle gedaan, voordat ze het niemandsland optrokken.
Het moet voor de soldaten echt slopend zijn geweest net voor een aanval. Iedere soldaat reageerde anders op dit moment. Sommigen probeerde zichzelf groot te houden, maar vaak lukte dit niet. Er werden voor de laatste keer foto’s bekeken van bekenden, sommigen rookten ontzettend veel, anderen dronken nog een borrel. Het verschilde per soldaat hoe hij zijn voorbereidingen trof voor dit moment. Op het moment dat het fluitsignaal klonk moesten de soldaten uit de loopgraaf en begon het avontuur. De meesten sneuvelden al snel, omdat vaak de vijand allang klaarlag of stond met machinegeweren.

Soldaten die weigerden of nog niet klaar waren werden hardhandig aangepakt. Ze werden bedreigd door hun officieren met pistolen of werden door middel van snelrecht veroordeeld tot de dood. Het snelrecht kon uitgesproken worden door de Krijgsraad. Deze raad had het recht soldaten te executeren wanneer deze weigerden de oorlog voort te zetten. Natuurlijk kan bijna iedereen die angst van de gewone soldaat begrijpen als we kijken naar het eindresultaat van de Slag aan de Somme. Hier zijn op 1 dag meer dan 60.000 Engelsen uitgeschakeld.
Wanneer de soldaten dan toch de loopgraaf van de tegenstander wist te bereiken, ontstond er een gevecht van leven op dood. De vijandige soldaten keken nergens na. Iedereen werd koelbloedig afgemaakt, soms met pistolen of geweren, maar ook vaak met messen, bijlen, knuppels enzovoorts. Er zijn verhalen bekend dat soldaten op de grond liggen en bidden om in leven gelaten te worden, maar ook deze mannen werden zonder pardon omgebracht.
Picture
Picture
Picture