Ziektes, honger en verderf
In de loopgraven heerste een kille sfeer. De grootste zorg van de soldaten was het overleven van de oorlog. Maar naast die zorg kregen ze ook te maken met allerlei andere zaken. Hierbij moet je denken aan gebrek aan eten en fatsoenlijk drinken, er heerste een enorme stank en ontzettend veel ongedierte (met name ratten), het gehele landschap bestond uit modder waar je, als je niet uitkeek in weg zakte en wanneer het had geregend moest je soms dagenlang rondlopen in dezelfde kleren.
Een soldaat vertelt over een situatie wanneer er gewisseld moest worden van linie of als je eten moest gaan halen: ‘We stonden soms dagen achter elkaar helemaal in de modder. De modder zorgde voor allerlei infecties aan je voeten en benen, waardoor je je laarzen niet meer uitgetrokken kreeg. Ook moest je uitkijken niet van de duck boards af te vallen, want dan liep je kans op te verdrinken in de modder. Zo zijn er op 1 nacht veertig soldaten verdronken in de modder en heeft 1 man meer dan vijfenzestig uur vastgezeten in de modder.’
De omstandigheden waar te gruwelijk voor woorden. Ook de seizoenen speelden een belangrijke rol in de loopgraven. Vooral in de winter was het sterftegetal ontzettend hoog. Soldaten vroren soms gewoon letterlijk dood. Het was dan ook niet raar wanneer je te horen kreeg dat er weer iemand zijn lichaamsdeel geamputeerd was.
Ook luizen, vlooien en schurft ontbrak niet in deze oorlog. Het werd op een gegeven moment zo erg dat het vangen van luizen en vlooien in het dienstrooster werd opgenomen. Douchen kon je er haast niet en dan nog niet te spreken over de ratten die zo groot waren als volwassen katten. Duizenden ratten zwierven rond. Bijtend en vol met ziektes maakten ze het leven van de soldaten zuur.
Een soldaat vertelt over een situatie wanneer er gewisseld moest worden van linie of als je eten moest gaan halen: ‘We stonden soms dagen achter elkaar helemaal in de modder. De modder zorgde voor allerlei infecties aan je voeten en benen, waardoor je je laarzen niet meer uitgetrokken kreeg. Ook moest je uitkijken niet van de duck boards af te vallen, want dan liep je kans op te verdrinken in de modder. Zo zijn er op 1 nacht veertig soldaten verdronken in de modder en heeft 1 man meer dan vijfenzestig uur vastgezeten in de modder.’
De omstandigheden waar te gruwelijk voor woorden. Ook de seizoenen speelden een belangrijke rol in de loopgraven. Vooral in de winter was het sterftegetal ontzettend hoog. Soldaten vroren soms gewoon letterlijk dood. Het was dan ook niet raar wanneer je te horen kreeg dat er weer iemand zijn lichaamsdeel geamputeerd was.
Ook luizen, vlooien en schurft ontbrak niet in deze oorlog. Het werd op een gegeven moment zo erg dat het vangen van luizen en vlooien in het dienstrooster werd opgenomen. Douchen kon je er haast niet en dan nog niet te spreken over de ratten die zo groot waren als volwassen katten. Duizenden ratten zwierven rond. Bijtend en vol met ziektes maakten ze het leven van de soldaten zuur.
Er zijn duizenden verhalen bekend van soldaten die van alles er nog wat hebben meegemaakt in de loopgraven. Zo is er een verhaal bekend over een soldaat die drinkwater gaat halen. ‘’ s Middags, de zon staat hoog aan de hemel en het is ontzettend warm. De warme zon zorgde voor een grote hoeveelheid broeiend ongedierte. Iets verderop zag ik een soort moerasje. Wanneer de zon begon te zakken en de duisternis viel, kroop ik erheen om wat drinken te pakken. Eenmaal terug werd ik door alle soldaten feestelijk verwelkomt. Ik had het lef gehad om drinken te gaan halen. De dag daarna kom ik langs hetzelfde moerasje en ik zag dat er drie lijken in lagen. Deze waren mij de avond van tevoren nog niet opgevallen.
Klik hier om het verhaal van een soldaat te horen.
Al deze zaken bij elkaar leidde tot enorme stress bij de soldaten. Het gros van de soldaten trok het gewoon niet en ziektes en aandoeningen zoals Shell Shock, zenuwziektes, hoofdpijn en slapeloosheid deden hun intrede. Het was 1 van de gruwelijkste oorlogen ooit gevoerd.
